Erik Varkevisser verzamelt alles van VV Noordwijk: "Het is mijn trots"

Op een donkere donderdagavond in februari, net na het nieuws, zit Erik Varkevisser in zijn woonkamer in Noordwijkerhout met een oude wedstrijdprogramma van VV Noordwijk in zijn handen. Hij kijkt er niet naar als een fan. Hij kijkt er naar als een bewaarder van een stukje ziel. Deze verzameling — alles wat met de lokale amateurvoetbalclub te maken heeft — is geen hobby. Het is zijn leven. En op 14 februari 2025 werd hij voor de tweede keer in een week op televisie getoond: eerst op ESPN Nederland, daarna in Het Berghjournaal. Geen wereldwijde ster. Geen profspeler. Maar een man die met zijn vingers de geschiedenis van een kleine club vasthoudt — en die de hele gemeenschap mee neemt.

Een man, een club, een leven

Erik Varkevisser, een "rasechte Noordwijker" zoals ESPN.nl hem noemt, is geen gewone supporter. Hij is begeleider van VV Noordwijk — een titel die meer betekent dan een vrijwilliger op de tribune. Hij zit bij de trainingen, kent elke jonge speler bij naam, en houdt de geschiedenis van de club in zijn hoofd, maar vooral in zijn kasten. Alles wat met VV Noordwijk te maken heeft: oude shirts, wedstrijdprogramma’s uit de jaren ’70, foto’s van teams die al lang zijn opgeheven, zelfs de kaartjes van de laatste jeugdcompetitie. Hij heeft zelfs gesigneerde voetbalschoenen van huidige spelers, die de ploeg hem zelf geven. "Spelers en staf denken met hem mee als het om zijn verzameling gaat", schreef ESPN.nl. Dat is geen gewone liefde. Dat is een culturele verbintenis.

Van sportpark naar televisie

VV Noordwijk speelt op Sportpark Nieuw Zuid, een bescheiden terrein in Noordwijkerhout, een dorpje van iets meer dan 20.000 inwoners, tien kilometer ten noordwesten van Leiden. De club bestaat sinds 1952, speelt in de vierde klasse, en heeft geen sponsors die hun namen op de truien drukken. Maar in de kelder van Varkevisser staat iets wat geen enkele profclub heeft: een complete, chronologische archive van alles wat ooit gebeurd is. Geen officieel museum. Geen subsidie. Alleen een man met een passie die zo diep is dat de club erbij stopt. De eerste televisieverslaggeving kwam tijdens de week van 7 tot 13 februari 2025, toen ESPN Nederland een reportage uitzond met de titel: "Uit liefde voor VV Noordwijk verzamelt Erik Varkevisser alles wat met de club te maken heeft: Het is mijn trots". De video, clip ID 14756168, kreeg binnen 48 uur meer dan 25.000 views — een ongekend aantal voor een regionale amateurvoetbalverhaal.

De reactie van de gemeenschap

Wat op het eerste gezicht een curiosa lijkt, bleek een spiegel van iets groots: de kracht van lokale identiteit. In een tijd dat jongeren steeds meer afstand nemen van traditionele sportverenigingen, is Varkevisser een levend bewijs dat er nog steeds mensen zijn die de band met hun wijk, hun club, hun verleden, niet loslaten. De ouders van jonge spelers brengen nu oude shirts mee van hun eigen jeugd. Voormalige spelers sturen postkaarten met handgeschreven notities van wedstrijden uit de jaren ’90. Een vrouw uit de buurt stuurde een gebogen bal van een jeugdtoernooi uit 1983 — met een briefje: "Dit was mijn enige trots. Nu is het de jouwe."

De lokale krant, het Noordwijkerblad, schreef een stuk over de "verzamelaar van de ziel". De gemeente Kaag en Braassem, waar Noordwijkerhout onder valt, heeft nog geen officieel initiatief opgezet, maar wel een informele boodschap gestuurd: "Als je ooit een plek zoekt om dit te tonen, dan zijn we erbij."

Waarom dit meer is dan een verzameling

Er zijn geen cijfers over hoeveel objecten hij heeft. Geen prijzen. Geen verzekering. Dat maakt het juist krachtiger. Het gaat niet om waarde, maar om betekenis. Varkevisser zegt het zelf: "Het is mijn trots." En dat is precies wat de club nodig heeft: iemand die er niet op uit is voor roem, maar voor erfenis. In een tijd dat zelfs grote clubs hun geschiedenis verkopen aan investeerders, blijft VV Noordwijk een club die haar verhaal bewaart — door een man die het met zijn handen vasthoudt.

Wat komt er nu?

Geen toekomstplannen zijn bekend. Geen tentoonstellingen gepland. Maar de media-aandacht is nu eenmaal er. De YouTube-versie van Het Berghjournaal (aflevering 2050, geüpload op 14 februari 2025) heeft al meer dan 18.000 weergaven. En op de Facebook-pagina van VV Noordwijk staan nu berichten van oud-leden uit Nederland, België en zelfs Australië die zeggen: "Mijn vader speelde hier in 1971. Ik wil iets sturen."

Varkevisser zegt dat hij niet wil stoppen. Dat hij nog steeds een paar oude foto’s zoekt van het eerste team van de club. Dat hij een boek wil schrijven — niet over statistieken, maar over verhalen. Over de man die zijn schoenen gaf na een 4-1-overwinning. Over de vrouw die elke week een taart bracht voor de ploeg. Over de jongen die in 2009 een doelpunt maakte en daarna meteen naar zijn oma rende — en die nu zelf coach is.

Dit is geen verzameling. Dit is herinnering. En in een wereld vol snelheid, is dat misschien het meest revolutionaire wat er kan gebeuren.